His poetry collections: Çarpık Hüzünler Kantatı – Cantata of Distorted Melancholy (1984), Anthropomorphus (1987), Eyzan (1997), Nisyan/Rapsodi – Oblivion/Rhapsody (2002), Ricatlar Kitabı – The Book of Retreats (2013).
Prose: Doğru Yazılar – Straightforward Writings (1999 - 2017).
Lorca’ya
kargış sone
durdum... göveren sîm
ağacın gölgesi ılgın
bir gündüzü beklerdi,
çiçeklerle bezenmiş...
siccînde uyanmış gibi
korkunçtu siren... çün
bâzîçe yıkık burçlarımızdan
düşüvermiş
solgun tını... heyhat! ne
bir işmâr, ne işâret,
her şey kaçınılmaz sona
doğru akıyorken...
vurgun yedi genç
günlerimiz... ah gül umarsız...
koylarda telâşsız gemiler
battı... liman boş...
baktık ki dilârâ bize
düşman... ve sularda
şol tekdüze im kendini
tekrar ediyordu...
suskundu semâvât... hem o
sonsuz kızıl akşam
yorgun ve tedirgin
dönüşümlerle yıkıldı...
câm sırları gizlerken
ufuklarda kırık... k'ey!
kargışlı duvaklarla
donanmıştı visalin...
for Lorca
cursing sonnet
i stop… the shadows of
silver trees
turning blue wait for a
laureated morn
scary is the siren awakened
in a deep hell valley…
our games are as faded
timbers falling down
the ruined bastions… alas!
neither a gesture left,
nor a sign when everything
flows towards its doom…
crippled are my young days…
o! hopeless rose
calm vessels sink down in
the bays… empty ’s
the harbor… i see… my
beloved is my enmy…
the same image repeats
itself on the water’s surface…
silenced are the heavens…
and the infinitely red dusk
is abolished with tired and
gumbling rotations…
when the broken glass hides
the mystries at the skyline…
o, sand islands! reunions
decorated with cursed veils…
per Lorca
sonetto
maledetto
mi fermo... le ombre degli alberi d'argento
mentre diventano blu aspettano una mattinata da premio
spaventosa è la sirena svegliata in una valle infernale
profonda...
i nostri giochi sono come legni sbiaditi che cadono
i bastioni in rovina... ahimè! né un gesto è rimasto,
né un segnale di quando tutto scorreva incontro al destino...
paralizzati sono i miei giovani giorni... o! rosa senza speranza
navi calme affondano nelle baie... vuote
il porto... comprendo che... la mia amata è il mio nemico...
la stessa immagine si riflette sulla superficie dell’acqua...
silenziati sono i cieli... e il crepuscolo infinitamente rosso
viene abolito con rotazioni stanche e sgretolate...
quando occhiali rotti nascondono i misteri all’orizzonte...
o, isole di sabbia! Gli incontri li decoravano con veli
maledetti...
francisco sanchez gomez'e sone
ağır ahşap kapı aralığından,
uykusu kaçmış bir rumba
dökülür sokağa çiçekli notalarla...
tül hafifliğiyle perdeler
üzerinde gezinen parmaklar
iner sessizliğe dolunay geceleri
şimdi belirsiz köşelerinde
algeciras'ın, her çocuk
bir
paco de lucia'dır.
kuşkulu gözlerle bakar
sisleri arasından geçmiş âfâkın.
bir nağme ışıltısı... entre dos aguas...
tumturaklı akdeniz kıvraklığı
tutuşturur tuzlu tellerin melodilerini.
sonnet for francisco sanchez gomez
a rumba bereft of its sleep
pours out its blooming notes onto the
street
through a heavy, half open wooden gate…
fingers wandering on frets
sheer as a tulle go down
on the silence of the fullmoon nights
now at the ambiguous corners
of algeciras every child
is paco de lucia,
glancing doubtfully through
the mists of the bygone horizons.
a melodious glitter… entre dos aguas…
a pompous mediterranean agility
sets fire to the melodies of salty chords
una rumba priva del suo
sonno
riversa le sue note in fiore
sulla strada
attraverso un pesante
cancello di legno semiaperto...
dita che vagano sui tasti
pure come un tulle che
scende
nel silenzio delle notti di
luna piena
ora negli angoli ambigui
di Algeciras ogni bambino
è Paco di Lucia,
che dà un'occhiata dubbiosa
attraverso la nebbia degli
orizzonti passati.
uno scintillio melodioso ...
entre dos aguas ...
una pomposa agilità
mediterranea
dà fuoco alle melodie degli
accordi salati
Claudia Piccinno’ya
pervâsız
sone
fersiz dağılır akşama sesler.
rûhundaki bîçâre hevesler-
-den yankılanırsa da pesler,
kalbin acı sürgünleri besler.
pürhûn, menevişlerdeki rûyâ
yorgun yüreğinde mücellâ
ıssızlığı yaydıkça havâya,
sarsar seni ürperti ve îmâ...
bellek ki, hazırdır yanılırken
can vermeye... sislerde ferâmuş
düşler açılır... yankılı meltem
gündüzleri sessizce savurmuş-
-tur. yaz, ağır akşamda yanarken,
ifşâ eder esrârını hâmuş...
for Claudia Piccinno
reckless
sonnet
lusterless sounds spread into vesper tine.
your heart feeds bitter exiles
when the bass sound echoes
in the wretched enthusiasm of your soul.
as the bloody dream in the moire
spreads the polished desolation
of your tired heart into the air,
shudder and allusion rock you…
memory’s ready to perish when
it blunders… forgotten dreams unfold
in mist… echoing breeze
hurls the morning without a sound.
while burning all through the evening,
summer silently reveals its mysteries.
by Ali Gunvar
sonetto audace
Suoni opachi si diffondono
al pomeriggio.
Il tuo cuore nutre amari
esili
quando il suono dei bassi
riecheggia
nell'afflitto entusiasmo
della tua anima.
Come il sanguinoso sogno
nelle venature
si diffonde nell'aria la
lucida desolazione
del tuo cuore stanco ,
fremiti e allusioni ti
sconvolgono...
La memoria è pronta a
svanire quando
prende un abbaglio... i
sogni dimenticati si rivelano
nella nebbia... una brezza
che rimanda l'eco
scaglia il mattino senza
emettere alcun suono.
Brucia tutto durante la sera,
l'estate rivela
silenziosamente i suoi misteri.
No comments:
Post a Comment
We welcome your comments related to the article and the topic being discussed. We expect the comments to be courteous, and respectful of the author and other commenters. Setu reserves the right to moderate, remove or reject comments that contain foul language, insult, hatred, personal information or indicate bad intention. The views expressed in comments reflect those of the commenter, not the official views of the Setu editorial board. प्रकाशित रचना से सम्बंधित शालीन सम्वाद का स्वागत है।